Czym jest poczucie własnej wartości? „To poczucie godności, niepowtarzalności, świadomości bycia kimś ważnym, prawo do szczęścia i miłości, to miłość do siebie i własnego ciała, to zakodowane w podświadomości pozytywne informacje na własny temat.
I. Majewska- Opiełka
Co jako rodzic, możesz zrobić, aby budować poczucie własnej wartości u swojego dziecka?
Chwal swoje dziecko konkretnie za dane zachowanie, cechę czy umiejętność. Nazywaj to, co widzisz, w danym momencie. Rób to często, jak tylko jest ku temu okazja i bezpośrednio po zaobserwowanym zachowaniu. W ten sposób nie tylko budujesz poczucie własnej wartości dziecka, ale i wzmacniasz pozytywne, pożądane zachowania, czy utrwalasz nawyki.
Obserwuj swoje dziecko, ukierunkowuj, ale w zgodzie z jego możliwościami i predyspozycjami. Pozwól dziecku być najlepszym w wybranej przez niego dziedzinie, daj szansę rozwijania jego pasji, a nie twoich wyobrażeń o tym, kim chciałbyś, żeby był, czy jakie miał zainteresowania.
Mów dobrze o dziecku, nie krytykuj, nie narzekaj. Chwal dziecko przy innych, dziel się swoimi sukcesami z innymi rodzicami. Pamiętaj jednak, aby nie porównywać go do rówieśników czy rodzeństwa.
Nie poprawiaj, nie udoskonalaj tego, co zrobiło dziecko. To nie znaczy, że nie możesz uczyć go, że można coś zrobić inaczej, lepiej. Pamiętaj jednak wówczas, aby najpierw docenić to, co dobrze zrobiło, a potem zaproponować coś jeszcze, np. „Widzę, że posprzątałeś po sobie talerz. Brawo, to się nazywa samodzielność. Sprzątnij ze stołu jeszcze szklankę.” Zamiast mówić: „Dobrze, że odniosłeś talerz, ale zapomniałeś o szklance, postaraj się używać łączników i, też, jeszcze, zamiast ale.”
Pozwól dziecku uczyć się nowych umiejętności. Rób to w taki sposób, aby stanowiły dla niego wyzwanie, a nie przekraczały jego możliwości. W ten sposób dasz dziecku możliwość poczucia sukcesu i unikniesz niepotrzebnej frustracji.
Źródło: Marta Bonalska, Budowniczowie charakteru, w: „Bliżej przedszkola”, maj 2014.
Poza tym:
Najpierw zadbajcie o własne poczucie wartości.
Celebrujcie różnice. Pozwólcie dzieciom na to, by miały prawo różnić się od innych, także od domowników.
Wspólnie świętujcie nawet najmniejsze sukcesy.
Często przyrządzajcie ulubione potrawy dziecka i zawsze zaznaczajcie, że to specjalnie dla niego.
Mówcie dziecku, jakie jest wyjątkowe i wspaniałe.
Chwalcie wszystkie osiągnięcia dziecka, zauważajcie „normalne” grzeczne zachowania.
Mówcie dzieciom dobre rzeczy, kiedy śpią. Programujcie je pozytywnie.
Zachęcajcie do sięgania coraz wyżej. Nie zniechęcajcie do próbowania.
Każdego ranka mówcie komplementy innej osobie w waszej rodzinie”.
Źródło: Iwona Majewska- Opiełka, „Wychowanie do szczęścia”