Zabawy logopedyczne powinny być codziennością każdego dziecka. W sumie od samego początku przygody z mówieniem. Od pierwszego ma, ba, gugu. To zabawy oddechowe, ćwiczące również koncentrację więc nadają się także dla starszych uczniów. Choćby, jako forma relaksu.
Zabawy oddechowe
Przygotuj dowolny wiatraczek lub wspólnie zróbcie go samodzielnie. Dlaczego wiatraczek, a nie np. piórko czy kawałek bibuły? Oczywiście te przedmioty też się sprawdzą, ale jakoś wiatraczek to zawsze jest przedmiot pożądania dla malucha. Najczęściej błyszczy i się kręci, i jest na patyku. Idealna zabawka, prawda? Poproś dziecko aby wprawiło wiatraczek w ruch dmuchając na niego:
dłuuuuugo,
krótko,
dłuuuuugo,
krótko.
A potem:
krótko, krótko,
dłuuuuugo,
krótko, krotko,
dłuuuugo.
I jeszcze:
krótko, krótko, dłuuuugo,
krótko, krótko, dłuuuugo.
A na koniec: malec przestaje dmuchać kiedy ty – odliczając „od tyłu” – dojdziesz do zera np. trzy, dwa, jeden, zero. Oczywiście im starsze dziecko, tym dłuższy może być to czas.
Ważne!
Pomiędzy każdą sekwencją podmuchów potrzebna jest min. 15-minutowa przerwa.
Pokazywanie tego co mówisz „na migi” jest bardziej atrakcyjne dla dziecka np. dłuuuugo – rozciągasz ramiona, krótko – składasz je niemal do klaśnięcia dłońmi.
Poproś malucha, żeby teraz tobie pokazywał, jak długo masz dmuchać na wiatraczek.
Te zmiany szybkości, to również zabawy ćwiczące koncentrację. Nic innego, jak sekwencje do zapamiętania. Starszemu dziecku możesz proponować trudniejsze kombinacje do zapamiętania i wydmuchania.
Kwadrat oddechowy
Pokaż dziecku, jak wygląda kwadrat (długość boku: ok. 40 cm). Wystarczy, że narysujesz kształt palcem w powietrzu lub na dywanie. Można też oczywiście na kartce. Następnie ćwiczycie pokazywanie palcem kolejnych boków i oddychanie:
pierwszy bok – wstrzymanie powietrza,
drugi bok – wciągnięcie powietrza nosem (wdech),
trzeci bok – ponowne wstrzymanie powietrza,
czwarty bok – wydech.
I tak 2-3 razy. Nie więcej.
Piłeczka
Poproś dziecko, by przetransportowało piłeczkę pingpongową z jednego miejsca na drugie, wyłącznie za pomocą oddechu (dmuchając i nadajac piłce kierunek) np.
od kanapy do fotela,
najdalej jak umiesz (i mierzycie miarką),
żeby przeleciała przez próg,
do schodów,
na koniec dywanu itd.
Mecz
Na prostej powierzchni np. ławie w pokoju, kładziesz piłeczkę. Ty z jednej strony ławy, dziecko na przeciwległym boku. Każde z was ma za zadnie tak dmuchać w piłeczkę żeby strzelić gola przeciwnikowi.
Możecie też zrobić mniejsze boisko. Wystarczy narysować na białej kartce A4 dwie bramki oraz połowę boiska i zabawa może się zacząć.
Papuga
Poproś dziecko, aby wyraźnie powtarzało za tobą poszczególne sylaby. Łatwiej zachęcisz pociechę do papugowania jeśli pobawicie się w przedrzeźnianie lub staniecie przed lustrem.
AR, AR, AR
ER, ER, ER
OR, OR, OR
DRA, DRO, DRE
TRA, TRO, TRE
BRU, BRY, BRA
ATRA, ATRE, ATRO
RA, RO, RE, RI
GRA, GRO, GRE
Balonik
Nadmuchaj balonik lub – jeśli pociecha jest na tyle duża – może zrobić to samodzielnie. Potem mazakami dorysowuje buźkę, oczy, uszy itd. Wymyślcie imię dla nowego kolegi i zagrajcie.
Na początku możecie go odbijać, podrzucać. Kiedy dziecko już się wyskacze, możesz zaproponować zabawę „Kto dalej?”. Chodzi o to, kto dalej zdoła dmuchnąć balon na największą odległość. Miej przy sobie miarkę, wtedy zabawa i mierzenie odleglości będą bardziej „na serio”.
Zaświergoleni
Wykorzystywanie ciekawych zabawek bardzo pomaga w zachęcaniu dziecka do zabaw logopedycznych.
Ptaki z wgranymi (nagranymi) prawdziwymi głosy np. kos, jaskółka, dzięcioł.
Mając kilka takich ptaków w domu, można się z dzieckiem bawić w „Zgadnij jaki to ptak?” albo „Jakiego ptaka mam na myśli, kiedy mówię, że ma zielone piórka na skrzydłach i czerowną czapeczkę?” (i tu opis ubarwienia i cech charakterystycznych poszczególnych ptaków).
Lubię zabawki pomagające rodzicom w twórczej zabawie. Te uwrażliwiają na naturę, zaznajamiają z tajnikami ornitologii i zachęcają do zabaw logopedycznych w naśladownie zwierząt. Wiedząc jak wygląda pluszowy ptaszek, możecie pokusić się o spacer i obserwację prawdziwych ptaków, czyli zabawę w małego ornitologa. A może te żywe ptaki odpowiedzą na wezwanie pluszowego przyjaciela?
Wykorzystując zainteresowanie zabawką i odgłosami prawdziwych ptaków, zachęć dziecko do naśladowania. Na małych karteczkach wypisz nazwy ptaków. Wrzućcie je do kapelusza, losujcie i naśladujcie każdego dnia:
bocian – kle, kle, kle
kos– gwizdanie (im więcej prób tym lepszy efekt)
gołąb – gruchu, gruchu
wrona – kra, kra, kra
wróbel– ćwir, ćwir, ćwir
jaskółka– kiri, kiri, kiri
gęś – gę, gę, gę
kaczka– kwa, kwa, kwa
kura – ko, ko, ko
kukułka– kuku, kuku, kuku
indyk – gul, gul, gul
dzięcioł– stuku-puku, stuku-puku
sowa… uhu, uhu, uhu
skowronek – tirli, tirli, tirli
Życzę powodzenia i przyjemnej wspólnej zabawy.
